مقدمه: حدود 10 الی 15 درصد زوج ها دارای مشکل ناباروری می باشند و برای آن هایی که به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند استفاده از روش های کمک باروری، اجتناب ناپذیر است. Swim up یکی از روش هایی است که باعث بهبود کیفیت اسپرم می شود.هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر Swim up بر حرکت، غلظت و مورفولوژی اسپرم انجام پذیرفت.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی - آزمایشگاهی، بر روی نمونه های مایع منی 345 مرد مراجعه کننده به مرکز ناباروری نوین مشهد کاندید لقاح داخل رحمی (IUI) انجام شد. قبل و بعد از Swim up اطلاعات لازم شامل تعداد، حرکت و مورفولوژی اسپرم ها ثبت گردید. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 11 و آزمون های تی تست زوج، تی تست دو نمونه ای مستقل و ANOVA آنالیز شد.نتایج: میانگین تعداد اسپرم ها بعد از Swim up ((84.14×106 به طور معنی داری کمتر از قبل از Swim up (55.92×106) بود. میانگین حرکت اسپرم قبل از Swim up 55.6 درصد و بعد از Swim up 92.3 درصد بود. Swim up منجر به بهبود حرکت اسپرم در گرید a به میزان 22.11±7.40 واحد شده بود.نتیجه گیری: بعد از آماده سازی به روش Swim up، میزان مورفولوژی طبیعی، حرکت و گریدینگ اسپرم به نحو مطلوبی افزایش می یابد.

سابقه و هدف: جنیستئین یک فیتواستروژن موجود در سویا است که دارای اثرات استروژنیک می باشد. فیتواستروژن بعنوان یکی از عوامل ناباروری در برخی حیوانات معرفی شده اما مطالعات مرتبط با اثر جنیستئین بر سیستم تولید مثل مذکر نتایج متناقضی را به همراه داشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر جنیستئین بر اسپرماتوژنز در موش صحرائی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی به 25 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده سنی 13 هفته (250-220 گرم) در پنج گروه پنج تایی دوزهای مختلف جنیستئین (4 و 2 و 1 و 0.5 و صفر میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت زیر جلدی در 14 روز متوالی تجویز شد. پس از 24 ساعت حیوانات کشته شده و سطح پلاسمایی هورمون های تستوسترون، (Follicle Stimulating Hoemone, FSH) و (Luteinizing Hormone, LH) به روش ELAISA و همچنین پارامترهای اسپرم طبق روش سازمان جهانی بهداشت اندازه گیری شد.یافته ها: تجویز جنیستئین در دوزهای پایین باعث کاهش معنی دار سطح پلاسمایی FSH شد، در صورتیکه با افزایش دوز این اثر مهاری کاهش تدریجی داشته و به طور وابسته به دوز به سطح گروه شاهد افزایش یافت (0.05>p). از طرف دیگر جنیستئین تاثیر معنی داری بر سایر شاخصه ها نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ممکن است جنیستئین با تاثیر بر سطح پلاسمایی FSH بر عملکرد سیستم تناسلی مذکر موثر باشد.

مقدمه: واریکوسل شایع ترین علت قابل اصلاح عقیمی در مردان می باشد. این بیماری با ایجاد اثرات نامطلوب بر روی تعداد، تحرک و مرفولوژی اسپرمها باعث بروز عقیمی در مردان می شود. گرچه مطالعات زیادی درمورد تاثیر واریکوسلکتومی در بهبود پارامترهای مایع منی به عمل آمده، اما هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر واریکوسلکتومی روی مرفولوژی، تحرک و تعداد اسپرم بطور جداگانه می باشد.روشها: این یک مطالعه خود آزمایی بالینی می باشد که به صورت آینده نگر بر روی مراجعه کنندگان به درمانگاه بیمارستان خورشید در طی سالهای 1378، 1377 و 1379 انجام شد. 150 بیمار که با اندیکاسیون عمل واریکوسلکتومی تحت عمل قرار گرفتند و پیگیری را تا پایان انجام دادند با دامنه سنی 16 تا 38 سال انتخاب شدند. از بیماران قبل از عمل و 4 تا 6 ماه بعد از عمل آنالیز مایع منی به عمل آمد و نتایج با هم مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار Systat و از آزمونهای آماری مختلف مانند paired t-test، Chi-squre وWilcoxon استفاده گردید.نتایج: 24 بیمار(16%) در آنالیز مایع منی قبل از عمل تحرک اسپرم مطلوب داشتند در حالی که این عدد بعد از عمل به 104 بیمار (69.3%) افزایش یافت (P<0.001). 54 بیمار (36%) دارای مرفولوژی غیر نرمال قبل از عمل بودند که این میزان بعد از عمل به 29 بیمار (19.3%) کاهش یافت (P<0.01). در مرفولوژی سر اسپرم 41 بیمار (27.3%) قبل از عمل اختلال وجود داشت که این رقم به 19 بیمار (13%) بعد از عمل کاهش یافت (P<0.01). 76 بیمار (50.7%) تعداد اسپرم کمتر از 20 میلیون در سی سی قبل از عمل داشتند که این رقم بعد از عمل به 39 بیمار (26%) کاهش یافت(P<0.01) .بحث: به نظر می رسد که انجام واریکوسلکتومی تاثیر قابل ملاحظه ای دربهبود تحرک و تعداد و مرفولوژی اسپرمها دارد. که بیشترین تاثیر بر روی تحرک اسپرمها می باشد ضمن آنکه از نظر مرفولوژی بیشترین تغییر مربوط به مرفولوژی سر اسپرمها می باشد.

شیوع ناباروری در کل جامعه حدود 15-10% می باشد. در میان روشهای درمانی تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) یکی از روشهای درمانی مناسب در ناباروری با علت مردانه می‎باشد. این بررسی در مرکز درمان ناباروری منتصریه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی مشهد بر روی 1017 نفر از زوجهای مراجعه کننده به این مرکز انجام شد که با علل مختلف ناباروری تحت 1258 سیکل درمانی IUI قرار گرفتند. هدف از این پژوهش بررسی میزان کل اسپرم متحرک طبیعی و میزان موفقیت تلقیح داخل رحمی در این افراد بوده است. نمونه مایع منی در کلیه بیماران پس از بررسی و آماده نمودن همسر جهت تحریک تخمک گذاری، طبق دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی (WHO) و به روش swim-up تهیه و از سوسپانسیون بالای رسوب0.8 ml  برای تلقیح داخل رحمی استفاده گردید. آزمایش اسپرموگرام و محاسبه تعداد کل اسپرم متحرک با مرفولوژی طبیعی بر روی نمونه حاصل، پس از مراحل آماده سازی اسپرم (Processing) صورت گرفته است. با افزایش میزان کل اسپرم متحرک طبیعی، موفقیت تلقیح داخل رحمی افزایش می یابد، بدین صورت که حداقل میزان کل اسپرم متحرک طبیعی مورد نیاز 106×20 بوده و با افزایش تعداد، درصد موفقیت نیز افزایش می‎یابد. میزان موفقیت این روش درمانی 2/13% به ازای هر سیکل درمانی و 4/ %16به ازای هر زوج نابارور بوده است. علاوه بر این مشخص گردید که هیچکدام از علل ناباروری نقشی در موفقیت IUI نداشته و فقط طول مدت ناباروری در گروه حامله و غیر حامله دارای اختلاف آماری معنی دار می باشد.

تکنولوژی جدید در زمینه ناباروری باعث شده است که برای درمان مردان عقیم که آزوسپرم بوده اند تحولی ایجاد نماید به طوری که اسپرم با تعداد محدودی که از طریق پونکسیون اپیدیدیم PESA یا با استخراج آن از نسج بیضه TESE حاصل می شود با روش میکرواینجکشن TCSI امکان باروری داشته باشد. لذا با توجه به موقعیت پیش آمده در درمان این افراد یافتن همان تعداد کم اسپرمها نیز اهمیت پیدا کرده است و از طرفی Silber مشخص کرده است که 50% موارد آزوسپرمی غیر انسدادی دارای کانونهای اسپرماتوژنر هستند. بنابراین چنانچه به روشهای مناسبی دسترسی پیدا کرد امکان یافتن تعداد کم اسپرم در بیماران و باروری وجود دارد. مطالعات مختلفی از نظر بیوفیزیکی و وضعیت ظاهری بیضه ها، میزان عروق آن، آزمایشات هورمونی، ایمونولوژی و همچنین چگونگی نمونه برداری انجام شده تا بهترین و موثرترین راه در مشخص کردن و استخراج اسپرم از بیضه شناخته شود.